- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
شهادت قاسم بن الحسن علیه السلام
می رسد نوبت خورشید شدن آهسته سپـر غـربت خـورشیـد شدن آهسته نقل هر صحبت خورشید شدن آهسته قمر حضرت خـورشید شدن آهسته زودتـر می رود آنکـس که مهـیـا باشد مـرد آن است که با سـن کـم آقـا بـاشد آسمان چشم به این واقعه حیران دارد باز انگـار که دریا تب طوفان دارد ماه در دست خود آیینه و قرآن دارد پسر شیر جـمل عزم به میدان دارد دل پـریـشان خـزان بود بـهـارش آمـد قــسـم مــادر او بــود بـه کــارش آمـد میرود تا جگرش را به تماشا بکشد بین میدان هنرش را به تماشا بکشد تب مستی سرش را به تماشا بکشد باز رزم پـدرش را به تماشا بکـشد قـصد کرده ست ببـیـنـنـد تجـلایش را ضرب دست حسنی، قامت رعنایش را خودش عمامه شد و جوشن او پیرهنش انبیا پشت سرش لحظۀ عازم شدنش گر گرفتند همه از شرر سوخـتـنش دشت لرزید ز فریاد انا بن الحسنش دل به شمشیر زد و لشگر شامی افتاد حمله ای کرد وز آن خیل حرامی افتاد هرچه جنگید عطش تاب و توانش را برد سوخت، بارید عطش تاب و توانش را برد باز لرزید عطش تاب و توانش را برد ناگهان دید عطش تاب و توانش را برد دید دور و بر مرکب همگان ریخته اند دور تا دور تنش سنگ زنان ریخته اند تیغ بر فـرق سرش زد و آخر افتاد بی رمق بود ازین فاصله با سر افتاد سعی می کرد نـیـفـتد ولی بدتر افتاد عمه می گفت بخود جان برادر افتاد به زمین خورد به دور تن او جمع شدند گرگها برسر پـیـراهن او جـمـع شـدند فرقش از تیغ عدو وا شده، ای وای حسن کمرش از دو جهت تا شده، ای وای حسن چقدر خوش قد و بالا شده، ای وای حسن پهلویش پهلوی زهرا شده، ای وای حسن عمو از سوز جگر داد زد آه ای پسرم من چگونه بدنت را ببرم سوی حرم؟ دست زیـر بـدنت تا بـبـرم می ریزد بدنت را که به هرجا ببرم می ریزد مـطـمـئـنا پـسـرم را ببـرم می ریزد نبـرم جـسـم تو را یا ببرم می ریزد خـیـز قـاسـم که ببـیـنی چـقـدر تنـهـایم وای از خـجـلت من پـیـش امـانـتـهـایم
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم با سیدالشهدا علیه السلام
عمو بگو چه کنم تا به من محل بدهی شبیه اکبر خود فـرصت عمل بدهی عمو بگو چه کنم تا دلت به دست آید برات رزم به شیـر یَـل جـمل بدهی چه میشود که به شاگرد رزم عباست نظـر کنی و به دستان او کتل بدهی لب ترکتـرکم تشنـۀ محـبّت توست چه میشود ز لبت کامی از عسل بدهی چنان میـانۀ این بزم میدرخـشم که به یـادگـار حسن کُـنیـۀ زُحـل بدهی شبـیـه مثـنـوی شـاعـرانـهای شـدهام ولی خوشم که به من رتبۀ غزل بدهی میان جمعی حرامی ببین اسیرم من عمو بیا که نجاتم از این جدل بدهی بیا، مـگـر تو به عِـلـم امـامـتـت آقـا برای بردنم از خاک، راه حل بدهی بیا بـبین همۀ دشت پُـر شد از بـویم برای نجـمه بـبر انـدکی ز گـیـسویم
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم با سیدالشهدا علیه السلام
ای عـمو من پسر فـاتـح جنگ جـمـلم نـوۀ شـیـر خــدا، سـاقـی جـام عـسـلـم داده حق، تحت غمت سلطنت لم یـزلم عاشقِ كـشته شدن، بـرسر عهـد ازلـم شـور شـیـدایی قـاسـم بنـگـر سلـطـانـا جان چه باشد كه به پای تو بریزم جانا؟ "دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند" با دم نـیـمـه شبـت" آب حـیـاتـم دادند" در رهـت درد سـتـون فــقـراتـم دادنـد بـا بـلایـای عـظـیـمـت درجـاتـم دادنـد دوش از چشم غزال تو غزل می بارید از لب تشنۀ من شـورِ عـسل می بارید عـرفـه حـال منـاجـات تو را می دیـدم عـشق بازی تو را وقت دعا می دیـدم چشم گریان تو را خـون خـدا می دیدم در تـمنّـای تو تسلـیم و رضا می دیـدم همه حیران تو بودند و تو گرم دیـدار ظاهر امـر دعـا بود ولی نه... انـگـار داشـتـی از سـفـر کـربـبـلا مـی گـفـتی سخن از دست و سر و سینه و پا می گفتی حرف از شاهرگ خود به خدا می گفتی قصّۀ چوب و لب و تشت طلا می گفتی ماه از دیده به دنبال تو...کوکب می ریخت عرض حاجات تو غم در دلِ زینب می ریخت از خدا خواستم آن لحظه شوم قربانت جـان نـاقـابـلـم ای شـاه فــدای جـانـت سینه و دست و سر و پام بلا گردانت عـازم عـرصۀ میـدانـم...و با فـرمانت عرصه بر سینۀ سودایی من تنگ شده دل این قـوم خطا پیشه ببین سنگ شده حال اگر جان ندهم در ره جانان، ای وای یا نباشم به هوای تو پریشان، ای وای نروم زیر سم سخت ستوران، ای وای نشكند در ره تو دنده و دندان، ای وای پـدرم دوش خـطابی به من شیـدا كرد گـفـت باید تبـعـیّـت ز گـل زهـرا كرد دل غرقِ شررم فدیۀ عشقـت ای عشق كاسۀ چـشم ترم فدیۀ عشقـت ای عشق استخوان های سرم فدیۀ عشقـت ای عشق بـدن بـی سـپرم فدیۀ عشقـت ای عشق تو رضایت بـده ورنه به عـلمدار قسم قـسمت می دهم آقا به قـد و قامت خـم من و شمشیری و عمّامه ای و پیرهنی در دل قـاسـم تو نیست غـم بی کـفـنی می روم تا كه بگویم تو همه عشق منی حـسنـی ام حـسـنی ام حـسنـی ام حسنی جوشن من نفس تو؛ به زره حاجت نیست كفش عشاق بلا را به گره حاجت نیست قـلـبـم از مهـر خـدایـی تو آكـنـده شده وقت یك حملۀ طـوفـانی كـوبـنـده شده می روم تا كه ببیـنند...حسن زنده شده بنگـر لشگـر كوفه چه پـراكـنـده شده! تیغ حـیـدر به كـمر بسته ام و می تازم دست و سر در وسط معركه می اندازم گرچه در راه غـمت از همه بیمارترم من از این لشگر بی ریشه جگردارترم سیـزده سـالـه ام و از هـمه سـردارترم به كـمـند غـم عـشـق تو گـرفـتـارتـرم نــوۀ صـف شـكـن حــیـدركـرار مـنـم دست پـروردۀ عـبـاس عـلـمـدار مـنـم ای عمو از حرم آهسته خودت را برسان تا نگـاهم نشده بسته خودت را برسان می زنم نالـۀ پیوسته خودت را برسان بر سر پیكر این خسته خودت را برسان حـسنی زاده ام و خُـلـق کـریـمـی دارم شـكـرُ لله، بــلاهــای عـظـیـمــی دارم قاسمت در وسط معـركه غـوغا كرده پـدرم لب به تشكّـر ز گـلـش وا كـرده دشمنت تیـغ به فرق سرِ من جا كرده؟ روح من عزم سفر جانب زهرا كرده با تن غرق به خون باز رجز می خوانم مـی روم مـنـتـظــر آمـدنـت مـی مـانـم
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم با سیدالشهدا علیه السلام
ای بـادۀ وصال تو اَحـلی مِنَ العسَل بشتاب ای عمو که بگیری مرا بغل حیرت گرفته،چشمِ دلیـران کوفه را هَل مِن مبارزَم شده همچون یلِ جمَل صفـیـن پیـشِ چـشم من آمد دقـایـقی تا نهـروان زدم به همه کوفـیان بَدل لشگر که امتـدادِ اَنابن الحـسن شنـید جا خورد از صَلابتِ این جنگ و این جدَل بـس افـتـخـار در رهِ تـو آفــریــده ام دیدند اهلبیتِ تو را شاد از این عمل با هم سپـاه کوفه همه هم قـسم شدند تا هُـرمِ بُغـضِ خود بنـشـانـند لااَقـل یک کوچه باز شد،پس از آن در محاصره این سینه ام شکست و به زهرا شده مثَل شد شَرحه شَرحه، پیکر رعنای قاسمت لبریز شد ز کُـنج لبم شهدِ این عسل یکـدَم اگر که دیـر بیـایی، سرم روَد خواهم بخوانم از غمِ تو آخرین غزل چشمِ حسن به سوی حسین است،تا روَد رأسِ تو روی نیزه و زینب به روی تَل پیر و جوان ز نیَتِ من فیض میبرند باقـیست این مبارزه در خاطـرِ مِلل
: امتیاز
|
شهادت قاسم بن الحسن علیه السلام
بین میدان قـاسم است یا مـاه تابان آمده؟ سیـزده سـاله تـریـن پـیـرِ جـوانـان آمـده آن قدَر شوق پریدن در دلش دارد که او بند کـفـشـش را نبسته سـوی میـدان آمده
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا علیه السلام در شهادت حضرت قاسم
ای گـل ریحـان بُـستـان حـسن قاسمی و روح و ریحان حسن سرو، مات از قامت دلجوی تو ماه، حـیران شد ز ماه روی تو روی تـو آئـیـنـۀ حُـسن حَـسـن لالـۀ زیـبــای آن زیـبـا چــمـن نوجـوانی و به پـیران رهبری رهـبـری آزاده و روشـنگـری ای دلت پُر زآب و تاب معرفت تـشنـگـان را داده آب معـرفت تا چـراغ عـاشـقـی افـروخـتـی عشق بازان را تو عشق آموختی ای ز نور کبریا روشن ضمیر سینهات روشن شد از مهری منیر ای به روز امتحـان مرد عمل وی شهادت را تو احلی من عسل تاشهادت را تو کردی انتخـاب ماند حسرت بر دل از لعل تو آب ای لبِ خشک تو رشک سلسبیل آفرین گـفته به رزمت جبرئیل ای زصهبای شهادت مست مست وی پدر را داده در طفلی ز دست از وصال روی تو خـون خـدا یـاد می کرد از جـمـال مجـتبی ای حسین ومجتبی را نور عین تا شنـید آوای دردت را حـسین گـفت لبیک ای عـموجان آمدم بـهـر دیــدارت شـتـابـان آمــدم آمــدم ای نــور چـشـمـان تـرم یـــادگـــار یـــادگــار مــــادرم ای زخونت گشته صحرا لاله گون دست وپا کمتر بزن درخاک و خون گریم و نالم براین عـمـر کمت سخت میسوزم ز سوز ماتمت ازچه غم غرق ملالت کرده است سمّ اسبان پـایـمالت کرده است دوست دارم همچو گل بویت کنم غرق بوسه روی نیکـویت کنم اشک میگـیـرد ره چـشم مـرا چون روم بی تو بسوی خیمهها جسم پاکت را به خیمه میبرم مـیگـذارم در کــنــار اکـبــرم از فـروغ حُسن نـورانی شدی در منای عـشق قـربـانی شدی زد شرر این غم دل وجان مرا ای وفائی گریه کن زین ماجرا
: امتیاز
|
شهادت قاسم بن الحسن علیه السلام
بر لـبـت غـیـر ثـنـا گـفـتن معبود نبود در صـدای تو بجـز نغـمـۀ داوود نبود سر زدم خیـمه به خیمه ولی اندازۀ تو هرچه گشتم بخدا یک زره و خوود نبود
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا علیه السلام در شهادت حضرت قاسم
چگونه جـسم تو را تابه خـیمهها ببرم تو تـکّـه تکـهای بـاید جـدا جـدا بـبـرم نـشـسـتـهام به کـنـار تـن تو مـیگـریم به فکر رفتهام آخـر چسان تو را ببرم مرا که داغ علیاکبرم زمین زده است نمیشود که تـنت را به روی پـا ببرم اگرچه نیست به دوشم ولی اگرهم بود نمیشد این بـدنـت را روی عـبا ببـرم برای اینکه دگر خردتر از این نشوی تن شکستهات از زیر دست و پا ببرم یتـیـم بـودی و اینها نـوازشت کـردند به زودی این خبرت را به مجتبی ببرم
: امتیاز
|
شهادت قاسم بن الحسن علیه السلام
اعـجـاز مجـتـبـایـی و آقـا شـدی ولـی خود کوه طور هستی و موسی شدی ولی جـای زره کـفـن به تنت کرد تا عـمو رفتی به سوی لشکر و تنها شدی ولی
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم علیه السلام قبل از شهادت
پشت خـیـمه قـدمزنـان به دعـا داشـت بـا درگــه خــدا نـجــوا چــــارۀ درد را نـــمــیدانــــم او غریب است من که میدانم
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم با سیدالشهدا علیه السلام
چه خوش است رنج و محنت به ره وفا کشیدن چه خوش است ناز جانان همه را به جان خریدن چه خوش است جان سپاری به قدوم چون تو یاری به منای کـربلای تو شها به خون تپـیدن چه غمی ز بی پناهی به حضور چون تو شاهی که خوش آیـدم به راه تو شها بلا کشیدن چه شود اگر عموجان بروم به سوی میدان که خوش است از تو فرمان و زمن به سر دویدن چو غزال مجتبی شد ز میان خیمه بیرون بـشتـاب از پـی آمـد شه دین برای دیـدن چه عمو! چه نوجوانی! چه گلی چه باغبانی به حسن صبا خبر ده که چه جای آرمیدن بشکافت کوفیان را صف و زد به قلب لشکر چه خوش است از غزالی همۀ گرگها رمیدن زند آتـشم به هـر دم، غـم شاهـزاده قاسم بنگر به دست گلچین گل نوشکفته چیدن
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم علیه السلام
از خون به دستِ خویش حنا می كِشم بیا هـر لحظــه انتظارِ تو را می كِــشم بیا در حجله پیشِ پــایِ تو پا می كِـشم بیا چه حســرتی برایِ عبــا می كِشم بیــا دور و بـرم بـدونِ تو آشــوب می شود گــلــزارِ تشنۀ تو لگـد كــوب می شود معــنـا نــداشت با تو یتیمی بــرای من از بسكه داشتــی همه گونه هــوایِ من دیگر نمانده جوهـره ای در صدایِ من شن های داغ پُــر شده از ردِّ پـایِ من تــنهــائـیـت در آتشِ آهــم مقــیــم كرد دیــدی مرا دچــارِ بــلائی عظیــم كرد تغـییر كــرده شكــلِ سَــرم، زودتر بیا سر نیــزه رفت تا جگــرم، زودتـر بیا در معرضِ دو چــشمِ تــرم زودتر بیا شد تكّه تكّــه بــال و پــرم زودتــر بیا تا قــابــلِ شنــاخــتــنــم، از حــرم بـیا تا جــان نــداده از غم من مــادرم بیــا سر نیــزه نقشِ پیـرهنم بد كشیده است رویِ هِجا هِجــای تنم مَـدّ كشیده است گــلدسته ای حــوالیِ گـنبد كشیده است مژده بده، یتیــمِ حسن قــدّ كشیده است این لشكـر ســواره مرا دوره كرده اند تنها به یـك اشــاره مرا دوره كرده اند قــدرِ دعــایِ هــر سحــرت را نداشتند اصـلاً تحــمــلِ پــدرت را نــداشتــنــد نه، چــشــمِ دیــدنِ پســرت را نـداشتند از من تــوقــعِ سپــرت را نــداشتــنــد بر خاكِ این كـویر مــرا پهن كرده اند جایِ كمی حصیر مــرا پهـن كرده اند در چنگِ ظلمِ چند نفر زخم خورده ام حالا بیــا ببین چقــدر زخــم خورده ام از دستِ قومِ تنگ نظر زخم خورده ام خیلی شبیهِ زخــمِ تَبَــر زخم خورده ام جان می دهم كه باز بگیری ببر مــرا حَظّ می كنم دوباره بخــوانی پسر مرا
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا در شهادت حضرت قاسم علیه السلام
لالـــۀ ســــرخ پـــرپـــرم قـــاســـم سـیــزده ســالــه یــــاورم قـــاســـم مــاه من بین چـگــونه در غــم تــو ریــزد از دیــده اخــتــرم قـــاســـم تــا تـــن پــــاره پــــاره ات دیــــدم تــازه شــد داغ اکــبــــرم قـــاســـم سخت بــاشد مــرا که همچـو تویی جــان دهــد در بــرابــرم قـــاســـم سخت تــر ایـنکــه در وداع حــرم تشنــه لب رفـتی از بــرم قـــاســـم من تــو را بــوده ام به جــای پــدر تــو بــه جــای بــــرادرم قـــاســـم آمــــدنــــد از بــــرای دیــــــدارت پــــدر و جّــد و مــــادرم قـــاســـم لب تو خشک و چشم من دریـاست ایــن بــود داغ دیــگــــرم قـــاســـم خیــز ای تشنـه لب بنــوش بنــوش آب از دیــــــدۀ تـــــرم قـــــاســـــم تــن پــاک تــو را تــک و تــنــهــا بســوی خیــمـه می بــرم قـــاســـم تن به خاک و سر تو همسفر است در ره شــــام بــا ســــرم قـــاســـم سوز «میثم» شراری از دل ماست شــافعش روز محــشــرم قـــاســـم
: امتیاز
|
شهادت حضرت قاسم علیه السلام
آیــیــنــۀ مرد جــمــل آمــد بـه مـیــدان یک شیــر دل مانند یــل آمـد به میـدان با سیــزده جــام عســل آمـد به میــدان ای لشگــر کــوفه اجــل آمد به میــدان باید که قبــر خــویش را آمــاده سـازید در دل جگــر دارید اگر بر او بتــازید رفته به بابایش که اینگونه شریف است از نسل پـاک صاحب دین حنیف است قاسم اگر چه قدّ و بالایش ظریف است امّا خدایی او سپـاهی را حــریف است گوید به او عمّــه: به بدخــواه تو لعنت مــه پــارۀ نجمه! به بـدخــواه تو لعنت شــاگــرد رزم حضــرت عبـاس، قاسم آمــد ولــی در هــیــبــت عبـاس، قاسم در بــازوانش قــدرت عبــاس، قــاسـم به به که دارد غیــرت عبــاس، قــاسم عـمّـامـۀ او را عمـویش با نمـک بست مانند بابایش حسـن، تحـتالحنک بست قــاســم حــریف تن به تـن دارد؟ ندارد این نوجوان جـوشن به تن دارد؟ ندارد چیــزی کـم از بابا حســن دارد؟ ندارد اصـلاً مگــر دشمن زدن دارد؟ نــدارد ازدی کجــا و شیــر میــدان خطــرها قــاسم بُــوَد رزمنــدۀ نســل قــمــرهــا وقت پریدن ناگهان بال و پرش ریخت یک لشکری را ریخت آخر پیکرش ریخت از میمنه تا میسره روی سرش ریخت از روی زین افتاد قلب مادرش ریخت مثــل مدینه کــوچـه ای را بــاز کردند پرتــاب سنگ و نیزه را آغــاز کردند
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا در حضرت قاسم علیه السلام
چشمی که بسته ای به رخم وا نمی شود یعــنی عــمــو بــرای تو بـابـا نمی شود ای مهربان خیــمه، حــرم را نگــاه کن عــمــه حــریف گریــۀ زنهــا نمی شود تا جان نــداده مــادرت از جــا بلـند شو زخــم جگــر به گـریه مــداوا نمی شود باید مرا به سمت حــرم با خودت بری من خــواستــم که پــا شوم اما نمی شود باور نمیکنم چه به روزت رسیده است اینقــدر تکه سنگ که یکجــا نمـی شود بی تو عمــو اسیــر تماشــا شده بـبـیـن قــدت شبـیـه قــامت سـقـا شــده بـبـیـن مثل دلــم تمــام تـنـت زیـر و رو شــده دشتی از آه شـعله زنت زیر و رو شده پیــراهــنی که بر بــدنـت بود کـنـده اند پیراهنی که شد کـفـنـت زیر و رو شده
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم علیه السلام
آمــدم جــان عمــو درک منــای تو کنم خــویش را لایق دیدار خــدای تو کنــم کـرده ام عـزم به جای پـدرم ای مـولا جــان ناقــابل خود را به فــدای تو کنم مادرم کرده به عشق تو کفن پوش مرا که ز خون سرخ رخ کربـبـلای تو کنم من که بهتر نِیَم از اکبر گـلـگون کفَنت اذن جنگــم بده تا جـلـب رضای تو کنم سیـزده سال نشستم به اُمیــدی که سرم بر ســر نیــزه عـلـمــدار لــوای تو کنم من یـتـیـمـم ز محبّت دل قــاسـم مشکن چه شود گر که مَن سعی صفای تو کنم رو سپیدم به بر فــاطمه کن جــان عمو تا که در نزد پــدر حمد و ثنای تو کنم
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا در حضرت قاسم علیه السلام
بی تو در بین حــرم بانگ عــزا افتاده وای قــاسم، عــوضِ وا عـطـشـا افتاده چــاره ای كن كه نمــانند به رویِ دستم عمــه ات از نفس و نـجـمـه ز پا افتاده حـالت مــادر تـو زار شـده در خـیــمه تا كه گیــسویِ تو در دستِ بــلا افـتاده كار، كــارِ نظـر شــومِ حــرامی ها بود اگــر این لالــۀ انـگــشـت نمــا افـتــاده به دلــم مــاند عمــو نَه، كه بگویی بابا لبت از زمــزمه و خـنـده چــرا افتاده؟ خیــز شــاید كـمـكِ لــرزش پــایم باشی كــارم از رفتـن اكبــر به عصــا افتاده لشگری قصد طواف تو رسید و رد شد بدنی حــال در این سعــی و صفا افتاده دست در زیــرِ تنت بــرده ام و میپرسم بین این ســاقه چــرا این همه تا افتاده؟ شیشۀ عمــرِ من آرام نفس كِش بدجــور استخــوان هایِ شكــسته به صدا افتــاده ای ضریحِ حسنم، زود مُـشَـبَّك شده ای در حــرم بــا تو دمِ واحــسنــا افــتــاده
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا در شهادت حضرت قاسم علیه السلام
آشنــا بـود آن صــدایِ آشنــایی که زدی کربلا بیت الحسن شد با صدایی که زدی خواهرم را بیشتر از هر کسی خوشحال کرد بانگ إنّی قــاسم بن المجتـبـایی که زدی لشکری را ریختی، آخر تنت را ریخـتند کار دستت داد آخر ضربه هایی که زدی استخوان سینه ات می گفت اینجایم عـمو خوب شد پیدا شدی با دست و پایی که زدی ذره ذره چــون علــیِّ اکبــرم میـبوسمت این به جای بوسه هایِ بر عبایی که زدی
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم علیه السلام
مُردن به زیر پـای تو أحلی من العسل پرپـر شدن برای تو أحــلی من العسل بی شک برای من پدری کرده ای؛ عمو آن طعم بوسه های تو أحلی من العسل آه ای عمو به شکل یتیمانه پر زدن … با نیزه … تا خدای تو أحلی من العسل من مثل مــادرت سپــر جــان حیــدرم پهلــوی من فــدای تو أحلی من العسل من مـی روم که از لـبۀ تیــغ بـگـذرم من می روم بجای تو أحلی من العـسل
: امتیاز
|
شهادت حضرت قاسم علیه السلام
آیــیــنــۀ جــمــال خـداونــد ذوالــجــلال !بـر عـارضت سـلام رســول و درود آل ای مصطفی خصائل و ای مرتضی کمال ای فــاطمی حقیقت و ای مجـتبی جــمال ریـحــانــۀ امـام حــســن، ژالـۀ حــسیــن در بــاغ سبــز کــرب وبــلا لالۀ حسیـن آیــیـــنــۀ جــــمــــال دلآرای پــنــج تــن پا تا به سر حسینی و ســر تا به پا حسن در بین خــانــدان حســن شــمــع انجـمـن گل بوسههای یــوسف زهــرات پیــرهـن باید کــمــال حُسن پــیمــبــر بخــوانـمـت بــایــد عــلی اکــبـرِ دیـگــر بخــوانـمـت جان هـا فـدات باد کـه در حجلهگاه خون ماه رخت ز خـون جبین گـشت لالهگـون عـود و عبیر و سـوز دل و شعلــۀ درون زخمت به جای لاله به تن از عدد فزون جای حنا خضاب ز خون گشت پیکـرت جای ستـاره سنگ فرو ریخت بر سرت ازخون خضاب گشت تو را دست و موی و رو کردنـد نیــزهها به تنت جـمله ســر فــرو آبی نــبـود تـا که از آن تـر کــنـی گــلــو خــاتــم نــهـاد در دهـن تــشنـهات عـمــو خــاتم نه! بـلکه حــلــقـۀ دامــادی تو بود این داسـتــان حـجـلگــه شـادی تــو بــود مـاه رخـت بـه پـردۀ خــون در زوال شد ســرو قـد حسیـن، خــمیـد و هــلال شــد خون دلت به خصم حــرامی، حــلال شد جــان داشتی هنـوز و تنت پــایــمال شـد زیــر ســم سـتـور عــمـو را صـدا زدی تا روی دستهای عمو دست و پـا زدی
: امتیاز
|
زبانحال حضرت قاسم علیه السلام
تا لاله گــون شود کـفـنــم بیـشتـر زدند از قصد روی زخــم تنــم بیشتــر زدند قبل از شروع ذکر رجز مشکـلی نبود گفتــم که زادۀ حــسنــم بیــشتــر زدنـد این ضربه ها تــلافی بـدر و حنین بود گــفتــم علــی و بر دهنــم بیشتــر زدند از جنس شیشه بود مگر استخـوان من دیــدنـد خــوب می شکــنم بیـشتر زدند می خـواستند از نظــر عـمق زخــم ها پهلــو به فــاطمه بــزنم بیــشتــر زدنـد دیــدند پا ز درد روی خــاک می کشم در حــال دست و پا زدنـم بیشتـر زدند
: امتیاز
|